Paweł Zagumny

DorotaM

Z Resovią, Olsztyn, Anno Domini 2007.... Listopada dzień drugi....

Dawno, dawno temu, w piątek, daleko, daleko stąd, na północnym wschodzie państwa słowiańskiego, spotkały się dwie drużyny rycerskie… Turniej zapowiadał się interesująco, bo drużyny były waleczne, bogato wyposażone w rycerstwo wysokiego lotu. Gawiedź z rozdziawionymi paszczami czekała na pierwszą krew, ciągnąc ze wszech stron. Konno, powozami, pieszo, na cudzych i własnych nogach – żądni krwi i sukcesów ukochanych idoli. Miejsce turnieju zapełniało się szybko, rycerze ostrzyli kopie, sprawdzali końskie podkowy, oliwili zbroje, próbowali, czy da się otworzyć przyłbice. Wszystko wyglądało bardzo imponująco, budząc zachwyt gapiów, omdlenia u pięknych kobiet i zacieranie rąk wśród właścicieli straganów z napojami. Szykowano się na wielkie widowisko.
Niestety… Niestety w jednej z drużyn atmosfera nie była zbyt dobra. Przed turniejem poważnie ranny został przywódca i wiadomo było, że udziału w potyczkach nie weźmie. Zamiast niego wystąpić miał młodzik, który uczył się dopiero swego fachu. Chłopak zapowiadał się nieźle, tylko jeszcze nie opanował umiejętności przerzucania kopii z ręki do ręki. Trzymał ją bardzo dzielnie w jedną stronę i jeśli przeciwnik był tak uprzejmy, że się na nią nadział, punkt drużyna zdobywała pewnie. Jednak gdy tylko przeciwnik nie chciał współpracować… No słowem, mimo wielkiego samozaparcia, trudno go było uznać, za godnego zastępcę… Frasowali się wszyscy, bo jakżeż to, grać bez przywódcy? Nikt nie chciał się podjąć roli dowodzącego… Na piach między ostrokołem z gawiedzią wyszli z założeniem, że dadzą sobie radę. W końcu mają jeszcze trzech rycerzy z królewskiej gwardii narodowej, a i dwóch z zagranicznego zaciągu wspomaga ich najprzedniejszych rycerzy.
Wyszli i zamiast obstawić młodzika, pomagając mu w walce, schowali się za nim, dziwując się, że tak mu niesporo idzie. Osłupiała tłuszcza patrzyła, jak rycerze oddają pole przeciwnikom. Azaliż zupełnie się na siebie poobrażali? Nie tworzyli zwartej, gotowej do walki drużyny jak zwykle, jeno zbiór indywidualności, z których każda walczyła w sobie tylko znanym celu i stylu. Porażki szły seriami… Już większość zrzucono z wierzchowców… Już z ziemi walczyli, tarcze poobijane ledwo w rękach trzymając, ale ciągle nikt nie chciał się podjąć prowadzenia drużyny. Nikt nie wziął na swoje barki odpowiedzialności za przebieg walki. Nie było komu zestawić szyku, nie było komu poprowadzić do boju zwartej grupy. Grupa wyglądała jak pańszczyźniana owsianka, którą nie tylko łyżką się rozbije, ale dmuchnąć wystarczy, by się do dna miski rozstąpiła. Toż każde pacholę wie, że jeśli naprzeciwko stoi zwarty szyk wroga, ostać się może ino równie zwarta grupa obrońców! Atak może się powieść ino zestawionej w szyk bojowy drużynie! Pojedynczy rycerze, nawet najprzedniejszego autoramentu, nie wygrają bitwy. Mogą dzielnie stawać w pojedynkach… Ale nie w bitwie! Ciągle brakowało przywódcy… Z każdą minutą szanse na zwycięstwo malały, ale nikt nie chciał wziąć na barki odpowiedzialności za drużynę. Nikt nie chciał firmować swoim dobrym, słynnym na cały kraj imieniem, potencjalnej klęski… Czas płynął, ośmieleni biernością gospodarzy konkurenci rozhulali się po arenie, wytrącając królewskim nie tylko tarcze i kopie, ale już podstawiając im nogi! Już nie było szans na zwycięstwo, ale ciągle można było przegrać z klasą… Niestety… Kwiat rycerstwa, nie chcąc swoim mianem firmować potencjalnej klęski po walce pod swoim przywództwem, podpisał się wszystkimi nazwiskami pod klapą bez stylu… Schodzili z areny przegrani, ale i chyba znudzeni… Tak to przynajmniej z mojej wieży wyglądało… Pozostaję w głębokiej nadziei, że ranny przywódca, który z ostrokołu oglądał stylową porażkę swojej umiłowanej drużyny, nie popełni z rozpaczy samobójstwa do następnego turnieju. A sam, można powiedzieć, kwiat rycerstwa, jednak wyciągnie nauki z historii i zrozumie, że bez przywódcy zmarnuje się każdą przewagę i każdą szansę. Na polu walki, jeśli ranny zostaje dowódca, natychmiast powinien znaleźć się jego następca. Wstyd jest stać i pozwalać się okładać batem bez protestu. Z drugiej strony nie można doprowadzić do sytuacji, kiedy ledwo żywy przywódca wykrwawia się na piachu, bo wie, że jeśli jego zabraknie, drużyna się podda, zanim stanie do walki! Panowie rycerze Królewskiej Gwardii Narodowej! Dajcie dowódcy godną zmianę, by mógł wyleczyć rany!
Ja tam byłam, miód i wino piłam, a co widziałam… O tym chciałabym jak najprędzej zapomnieć…

Nightmare Z

o Doroto ukłony i cześć Ci składam moją
bo choć różni użytkownicy dwoją się i troją
to nikt poziomem do pięt Ci nie sięga
czytanie niektórych opinii to mordęga
lecz w Twojej starożytna sarmacka maniera
uwagę przykuwa przeciętnego usera
będą miały z Ciebie pociechę
wnuki i Twoje własne dziecię

I ja tam byłem, mleko i Orango piłem
lecz rzecz jedna mi tu nie pasuje
czy to nie mecz z Czewą Dorota opisuje?
więc skąd ta rzeszowska Resovia w tytule?
Czy z nią także przechodzić będziemy podobne bóle?

DorotaM

Zmoro Nocna, tyś na prawie!
Ma pomyłka skandaliczna!
Błędu jednak nie naprawię,
Bo sens straci mowa śliczna.

Jednak się niezmiernie wstydzę,
Gdyż publicznie się zbłaźniłam.
Teraz to dopiero widzę,
Dwie drużyny pomyliłam.

Że tekst, wielką mam nadzieję,
Nie okaże się proroczy,
Bo gdzie wtedy się podzieję?
Gdzie swe smutne zwrócę oczy?

Gdy faworyt mój obrywa,
Obojętnie, w której stronie,
Słońce w chmurach się ukrywa
I oblicze we łzach tonie.

Gdy się team nie opamięta
I z problemem nie upora,
Mych chusteczek producenta
Niech se weźmie za sponsora...

Very Happy

Nightmare Z

Oj jak dobrze prawi ta białogłowa
brawo dla niej brawo, kucharz
wina piwa mleka! o co tylko zawoła
zaraz wśród piwnic odszukasz

Choć z nad słonej pisze wody
kolejny raz daje dowody
AZeteSowi oddana cała
do AZeteSu miłością pała

Dosyć tego! Dosyć już tej wazeliny
witaj wśród naszej słodkich jezior rodziny

Lecz ostrzegam - oryginalnych ludzi masa tutaj
pewnie znajdzie się nie jeden hultaj
co herezje burżujskie będzie głosić
a wtedy go szybko do mnie zgłosić

Ja go w sposób egzotyczny
bananem potraktuje soczystym
lecz ludzi prawych ja nie tykam
słodycze jedynie połykam
i hektolitry maślanki straciatelli,
tego ustrzelić z karabeli
kto sponsora a zatem i klubu nie wspiera
CZY DO WAS O BIEDNI USERZY DOCIERA!!??

Czas skończyć ten nudny wywód
jeszcze wiele spotka nas przygód
więc nie tracę już energii na pisanie
biorę się za kibicowanie!

CzarnyDarren

Włączony komp...
AZeteSowi kibicuję
Piłem maślankę

Miecho

a u Czarnego mamy przykład wierszyka białego Wink

a z tymi herezjami to jakaś aluzja do mnie jest?
ja piję jogurt pitny Milko o smaku truskawkowym, może być?

Nowy

a ja nie piję jogurtów, bo nie mam na nie pieniędzy.

miszabl

Nowy adminie kochany,
pożycz na jogurt kaske od mamy.

Nowy

Mama nie da bo mnie nie lubi,
bo Mejer klucze ciągle gubi Sad

CzarnyDarren

Nightmare Z

Więc poszedłem za mądrych ludzi przykładem i oto czego się dowiedziałem:
"gatunek poezji orientalnej powstały w Japonii w XVII wieku. (...) Typowe haiku ma więc trzy wersy, kolejno: pięcio-, siedmio- i pięciosylabowy, czyli 5-7-5. "

Więc coś mi się Kubuś nie zgadza, u Ciebie sylab jest więcej nie lada
niż napisane tutaj, a teraz Ty Mieszko słuchaj
ja nic nie narzucam, ja tylko słowa na forum wrzucam

Edit: Wszystkim użytkownikom jestem niezmiernie wdzięczny
ten post jest postem tysięcznym
piwo/mleko dla Was chłopaki i dziewczyny
i dla Czarnego bo dziś są jego urodziny (:*)

CzarnyDarren

:D

Czarnemu życzę
Pomyślności wszelakiej
Marzeń spełnienia

; )

Miecho

sto lat sto lat dla Czarnego Very Happy

DorotaM

Czy ja mogę grzecznie zwrócić uwagę, że mi robicie offtopa?? Smile

To jest temat o turniejowych potyczkach Maślanek, a nie o imprezach u użytkowników... Smile

Załóżcie sobie swój kącik pt. balanga i tam jedzcie pijcie, a po stołach... Mr. Green